জীৱন এনেদৰেই

আৱেলি আৰু গধুলিবোৰ হেৰাই যোৱা জীৱনৰ পৰা যেতিয়াই ভতিয়াই চোৱা হয়,
কৃত্ৰিম পোহৰত খিলখিলাই থকা ৰাতিটোৰ মাজেৰে
এই অবিৰত জগততৰ কোনোবা এটি কোণত নিজকে এক ক্লান্ত পথৰুৱা যেন অনুভৱ হয়
জীৱনৰ থাকে থাকে পৰি ৰোৱা হাজাৰ-বিজাৰ সপোন ফাইলবোৰত প্ৰশ্নবোধক চিহ্ন এটা ৰয়
তথাপি,
সময় গৈ থাকে
জীৱন গৈ থাকে
মইহে থাকো ৰৈ

সহায়কাৰী কোনো ক্ৰিয়াৰ কৃপাত আকৌ ঠন ধৰোঁ
নিজে নিজে কথা পাতোঁ,
হাঁহো
অফুৰন্ত সময় ধৰোঁ
অবিৰত জগতৰ সবাতকৈ সুখী হৈ পৰোঁ

এনেইতো ক্লান্ত জীৱন
তাতে আকৌ নৈশ উৎযাপন

ধাৰিপাটিত বহি অংক কৰি কৰি বৰশি বাওঁ
তোমাৰ কহুঁৱা যেন কোমল চুলিত বনগুটি লগাওঁ
হেজাৰ দুষ্টামিৰ পৰিণতিত
দেউতাৰ আঙুলিৰ ছাঁপ দাপোণত গৈ মনে মনে চাওঁ
এজাক কিৰিলিত নিজকে হেৰাই পাওঁ

ক্ষন্তেকৰ বাবে সকলো পাহৰি যাওঁ
অবিৰত জগতৰ পৰা আঁতৰত ৰওঁ

এনেদৰেই হেৰাই যায় পূৱৰ পুৱা
শুই উঠিয়েই একেই ব্যস্ততা

....ණ যজ্ঞেশ্বৰ নাথ