কিহৰ দুখত অনুভৱে কবিতাৰ ৰূপ লয়
কাৰ বিৰহত বেদনাই চঁকুপানী হৈ বয়
সাগৰত ফুলা হে পদুমীৰ কলি
তুমি জানো বুজা এই কবিৰ কবিতাৰ আঁৰত কি
তুমিতো এখন নদী
এখন ভালপোৱাৰ নদী তুমি
আৰু সৰু নাওঁখনৰে এই কবি প্ৰেমৰ চিকাৰী
খৰালিত তোমাৰ ৰূপ দেখি কোনেনো জানে বাৰিষাত যে ইমান সংহাৰী
চকুঁৰ সন্মুখেৰেই ঢৌ খেলি খেলি আঁতৰি গুছি গলা
সাগৰত ওপঙি এতিয়া সুগন্ধি বিলাই আছে
বিষাক্ত মহামাৰীৰে এতিয়া কাৰ দেহে কৰে মৃত্যুৰে খেলা
ভটিয়াই গৈও জানো মূৰ ডাঙি এবাৰ উভতি চোৱা
....ණ যজ্ঞেশ্বৰ
নাথ
No comments:
Post a Comment