মা

এই যে তোমাৰ পৰা ফোনকল এটা পালেই
মই বিৰক্তি হৈ উঠো
ভালকথা কিবা এটা কলেই
খং উঠো
খৱৰ এটা লবলৈও
পাহৰি থাকো
কিন্তু…
ভাড়াঘৰৰ প্ৰতিটো সাজতে
তোমালৈ মনত কৰোঁ

আনে নিজৰ মাকক প্ৰসংশা কৰিলে
তোমাক লৈ মইও বুকু ফুলাও
বুজি উঠো
অনুভৱ কৰোঁ
মা কি বস্তু!
কিন্তু…
নিজে কেতিয়াও আগতে তোমাক লৈ গৰ্ব নকৰোঁ
লাজ পাওঁ নেকি বাৰু?

আঁচলতে এই সকলোবোৰ কথা
তোমাৰ প্ৰতি থকা মোৰ কোনো ভালপোৱা নহয়
এয়া মোৰ নিচাহে!
কেতিয়াবা ভাল
কেতিয়াবা বেয়া

অ’, বহুদিন আগতে কোৱা তোমাৰ কথা এষাৰ মনত পৰিছে
তুমিযে কৈছিলা...
কোনো মাকে নিজৰ সন্তানৰ প্ৰতি একো আক্ষেপ নকৰে
মুখ ফুটাই এবাৰো ভালপাওঁ বুলি নকোৱাৰ বাবে
এবাৰ যদি ‘মা’ বুলি মাতিছে
সেয়াই যথেষ্ট!

হয়নে মা?
জানো! তুমিয়েই জানিবা।

....ණ যজ্ঞেশ্বৰ নাথ