ব’লা আধুনিকা গাঁওলৈ যাওঁ

ব’লা আধুনিকা গাঁওলৈ যাওঁ
পথাৰ চাওঁ
কাৰ পৰশত কেনেকৈ লখিমী জন্মে
সচঁক্ষুয়ে এবাৰ চাওঁ

গাঁওতনো কি কৰে
জীয়াক মাৰে, মৰাক জীয়ায়
দুহাত-দুভৰিৰ নিপুন কলাত
ফৰিঙে লাজ পাই উৰে

নুপুৱায়ে ৰাতি,
নাঙলখন লৈ মানুহজনে দহ ভৰিৰে খোজ দিয়ে
পুৱাৰ কাম-বন সামৰি
প্ৰিয়জনেও জলপানী বান্ধে
আলিতে পিছলি আকৌ খঙত জ্বলি মৰে
টোপোলাৰ পইতাভাত কিন্তু তথাপিতো নসৰে
আধুনিকা,
তাকে ভালপোৱা বোলে

প্ৰখৰ ৰ’দত কোনোৱাই ঘটে ঘটে পানী পিয়ে
তাকে দেখি কাৰোৱাৰ বুকুত
প্ৰেমৰ বৰষুণ সৰে

শেষত,
ভুল নুবুজিবা আধুনিকা
আকাশৰ পানীত পথাৰ নগলে
কপালৰ পানীতহে পথাৰ পমে

এনেকৈয়ে গাঁওত লাহে লাহে সেউজীয়াই প্ৰাণ পাই উঠে
সেই সেউজীয়াতে কিছুদিন পিছত সোণালী ৰং লাগে
আধুনিকা, গাঁওলৈ যাওঁ ব’লা

....ණ যজ্ঞেশ্বৰ নাথ